Allison Goldfrapp olması muhtemelden hep daha fazla gizemli gelmiştir bana. 2000 tarihli ilk albümü Felt Mountain, onun türüne tam manasıyla açık olmadığım bir döneme denk gelmişti, anlayamamıştım kendisini. Ardından Black Cherry ve Supernature ile anladım ki, bu kendi ve sesi olağanüstü güzel kadını takip etmeyi bırakmak çok ayıp bir şeymiş. İlk albüm Felt Mountain, Tricky ve Orbital ile takılan bir hatuna göre oldukça gotik, hatta biraz da ürkütücü bir atmosfere sahipti diye anımsıyorum. Ama sonraki albümlerinde trip hop hamuruna yavaştan daha alternatif pop ve vokal ağırlıklı electronica’yı katık etmiş olmasıyla adeta kendini buldu diye düşünüyorum. Marifet değil ama birkaç enfes klibi ile MTV’nin bile ilgisini cezp etmeyi başardı.
Son albüm Seventh Tree yine karanlık, yine soğuk ve yine seksi! Bir lunaparkta herkes çekip gittikten sonra kaydedilmiş bir albüm adeta. Meleksi vokali ve orkestrasyonu ile dikkat çeken, içinde tuhaf bir mutluluk barındıran Clowns ile açılış yapıyor. Ardından gelen Little Bird, ilk yarısı yine benzer şekilde ilerliyor, ama sonraki yarısında birden Massive Attack’leşiyor. Eat Yourself, A&E, Road To Somewhere, gibileri yanında albümün tek tempolu parçası Caravan Girl ve içinde 70’ler soulundan tınılar da bulunan Cologne Cerrone Houdini parçaları dikkate değer. Ama dinledikçe diğerlerini de kazanacakmışsınız gibi bir duygu hep kenarda bekliyor. Karanlığını aydınlığı ile harmanlayan kadın vokalleri her daim sevmiş olanlar, maskülen trip hop parçalarında hep vokal olarak kalmış kadınların da kendilerinden emin şekilde kendi ayakları üzerinde durabileceklerini düşünenler daha bir seveceklerdir kendisini.
1. Clowns
2. Little Bird
3. Happiness
4. Road To Somewhere
5. Eat Yourself
6. Some People
7. A&E
8. Cologne Cerrone Houdini
9. Caravan Girl
10. Monster Love
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder