Zıvanadan çıkmış, öte yandan kendi zıvanasını oluşturup bir uyum sağlamış olduğunu hissettiren gitar, bas, davul üçlüsü ve onlara ayak uydurmakta zorlanmayan mahallenin delisi bir vokal Marnie Stern’in ikinci albümünü tanımlayabilir. Rock müziğin deneyselliğe ne kadar açık olduğunu gösteren örneklerden biri. Zaten künyesinde deneysel rock, noise rock gibi ifadeler var. Aslında albümün çılgın ismi bile içinde cereyan eden müzik hakkında biraz fikir vermeli. Kolayca dahil olamadığınız bir rock icra edilmekte. Çekirdek enstrumanlardaki hakimiyetin farkına varmak fazla zaman almıyor. Tek sorun şarkıları benimsemek ki o noktada epey çaba göstermek lazım. Eminim Sonic Youth elemanları bayılmıştır bu albüme. Stern, Venus dergisinin 2008 ilkbahar sayısında “Tüm Zamanların En İyi Kadın Gitaristleri” arasında yer almış. 2008 Plug Müzik Ödülleri’nde ise “Yılın Kadın Sanatçısı” seçilmiş. Müzikal dehasını böyle bir müzikle sunması ise popülerliğe karşı aldığı tavrın bir yansımasıdır belki. Söylenenlere bakıp Joe Satriani tarzı bir virtüözlük akla gelmesin. Hakkında okuduğum eleştirilerde hiç denk gelmedim ama şu bas, davul, vokal, gitar dörtlüsünün yarattığı sinerjiye ve albümün bazı anlarına bakarak utanmasam “Dişi Primus” diyeceğim.
Yine okuduğum eleştirilerin satır arasında geçen davulcu Zach Hill’i de gerçekten merak ederek 2008 solosu Astrological Straits'i dinledim. Stern ile arasındaki müzikal benzerlik bir yana, ahtapot olduğunu düşündüğüm (yok yok, emin olduğum!) Zach Hill’in davul şaheseri olan, lakin “şarkı” demeye bin şahit isteyen bestelerinin deneyselliği beni hiç sarmadı. Hepsinin ötesinde kesin olan, Stern’in olağanüstü bir müzisyen olduğu. Şu adını ancak copy/paste ile yazabildiğim son albümü sıradışı rock parçalarından hoşlananlara ilaç gibi gelecektir. Ama can sıkıldığında oturup herhangi bir Marnie Stern şarkısı dinleyebilmek için biraz daha Marnie Stern çalışmam gerek. Yine de Prime’ı, Ruler’ı, The Devil's In The Details’i her dinleyişimde, sadece soundcheck yapıp sahneden inen bir grubun yarattığı türden şaşkınlık yaşıyorum sanki. Albümün en iyisi ise bana göre kesinlikle Steely…
1. Prime
2. Transformer
3. Shea Stadium
4. Ruler
5. Crippled Jazzer
6. Steely
7. Package Is Wrapped
8. Simon Says
9. Vault
10. Clone Cycle
11. Roads? Where We're Going We Don't Need Roads
12. Devil Is in the Details
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder