1996'da Rostock, Mecklenburg-Vorpommern, Almanya'da kurulan Tricky Lobsters, blind test yaptırılarak dinletilse asla "bunlar Alman" diyemeyeceğim rock gruplarından biri. Bunun bir orijinallik mi yoksa bir taklit yeteneği mi olduğu gruptan gruba değişen bir tartışma. Bence Tricky Lobsters için bu durum tamamen orijinal. Deutsch rock'ın da kendine özgü cazip yanları vardır belki. Tabii Deutsch rock adı altında bitmek bilmeyen Kuschelrock serisinde yer alan Amerikan, İngiliz, Alman vb. mamülü bayık pop rock şarkıları veya "schlager" adı verilen ana akım Alman parçalarının kemikli kısımları da zaman zaman yutturulmaya çalışılır. Sözkonusu hard, blues, heavy rock olunca diğerlerine göre bir miktar daha orijinal bulduğum İngiliz örnekleri çağrıştıran Tricky Lobsters'ın neden bunca zamandır popüler olmadığını anlamak zor. Gerçi bizim popülerlik anlayışımız Alman müzik piyasasını pek kapsamıyor. Ama The Blue Hospital Conspiracy, ister müzisyen, ister dinleyen, ister Amerikan, ister Alman, ister Flaman her rock severin evine lazım müthiş bir albüm.
Staff Sarge Grauper, Doc Rawhead, Cpt. Peters adlı üç müzikal karizmadan oluşan grup, henüz ulaşamadığım Untouched (2006) ve Dead Man's Ball (2007) albümleri ve neyse ki ulaşabildiğim Black Songs'un (2009) ardından çıkardıkları The Blue Hospital Conspiracy ile ortalığı darmadağın etmeyi sürdürüyorlar. "Wanted" ilanlarını her yere astığım ilk iki albümleri bir yana, Black Songs'un enerjisinin üstüne bu son albümde daha fazlasını koymuşlar. Blues, alternative, hard, stoner ne buldularsa hepsini birden idare edebilen çapkın müzikleri, Strollers, Black Soul / White Lies, Shakin' Off The Heat, One Man Show, Little Brother adlarında taş gibi şarkılar üretiyorlar. Grubun bu saydığım türlerle olan ilişkisi tepeden bakıldığında basmakalıp gibi görünse de, direk bunlardan sadece birine ait olmayışları detaylarda gizli. Ve o detaylar Tricky Lobsters'ı çok özel kılıyor.
Örneğin albümün ilk iki şarkısı olan Strollers ve Shakin' Off The Heat, eski veya yeni farketmez, bir grupla yaşanabilecek en güzel tanışma anlarını yaratıyorlar. Bu ikisini duyduktan sonra albümün kalanı hakkında en ufak bir tereddüt yaşamıyorsunuz. Nitekim sesiniz kısılana kadar "Strollers" diye bağırmak isteyebiliyor, Queens Of The Stone Age'in artık Shakin' Off The Heat gibi şarkılar yazamadığını üzülerek kendinize itiraf edebiliyorsunuz. Ama Tricky Lobsters'ı kazandığınız gerçeği moralinizi anında düzeltiyor. Rock ağacının farklı dallarını büyük bir ustalıkla uzatıp, yeşertip, meyve vermesini sağlıyorlar. Bas, gitar, davul üçlüsü her şarkıda konumlarının gereğini yerine getiriyor. Ama bu denklemde olağanın üzerine çıkan çok önemli bir unsur var: Staff Sarge Grauper'ın mükemmel sesi! Şarkılara hakim olduğu kadar, onları özgürleştiren bir rock meastrosu adeta. İçine Chris Cornell kaçmış bir Sammy Hagar gibi söylüyor adam.
Grauper bu tarzını, o ismini verdiğimiz şarkıların farklılıktan bir bütün yaratmış dokusunda yansıttığı gibi, Conspiracy ve War şarkılarının punk karakterinde, hatta How Not To Forget'in nispeten dozu çok iyi ayarlanmış pop rock ölçütlerinde de hissettirmiş. Üstelik tüm bunları yaparken "bak adam sesini şarkıdan şarkıya nasıl da değiştiriyor" dedirtmemiş. Belki de tam olarak anlatamadığım bu durumu yerine getirebilmek bana göre üstün yeteneklerden biri. Kabaca bakıldığında herşey normal görünür, normal duyulur. Oysa o normalliği özel kılan bazı elementler ayrıntılarda saklıdır. Tricky Lobsters hem olması gerektiği gibi, hem de olduğu gibi bir grup. Buna bir "hem" daha eklemek gerekirse, olduğundan fazlası bir grup.
1. Strollers
2. Shakin' Off The Heat
3. Suffering Soul (feat. Claus Grabke)
4. Black Soul / White Lies
5. One Man Show
6. Little Brother
7. Shapers Of The Future
8. Conspiracy
9. How Not To Forget
10. The Dark Side Of The Sun
11. War
12. Dust
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder