Çekirdek olarak üç kişiden kurulu Spiral Drive, Mannheim, Almanya'da 2018 yılında müzik hayatına başlamış bir grup. Vokal ve illaki gitardaki Raphael Neikes'ın şarkı yazarlığı ve yapımcılığı altında göründüğü için bazı kaynaklarda onun proje grubu diye geçiyor. İsterse solosu olsun hiç fark etmez, ortada çok boyutlu, teknik ve ruh olarak yelpazesi geniş bir müzik, Visions In Bloom adında da canavar gibi bir albüm var. İlk olarak Şubat 2018'de Space Pirates Session adında tamamen canlı kaydedilen bir EP ile kendini gösteren, ufaktan çevre yapan, The Vintage Caravan, Mother's Cake gibi sıkı grupların konser açılışlarında yer alan Spiral Drive, Eylül 2019'da ilk albüm Unity'yi çıkarıyor. İkinci albüm Visions In Bloom'dan sonra ilk albümü dinlediğim için Unity'yi sıradan bulmuş olabilirim. Belki de gerçekten sıradandır. Ama 2022'nin en iyi rock albümlerinden biri olan Visions In Bloom'dan iyi olma ihtimali yok. Tam 1 saat boyunca psychedelic rock ekseni etrafında türlü duraklara uğrayan, uğradığı her durağı küçük bir konser sahnesi haline getiren grup, her uğrayışta yeni keşifler yapılabilecek etkileyici bir yolculuk vaadinde bulunuyor.
Intronun adından alternative/fuzz rock Echoes ile yapılan açılış, nasıl ki bir dizinin pilot bölümü o diziye tamam mı devam mı dememize dair fikir veriyorsa, bana heyecanlı bir devam hissi verdi. Sonra neo-psychedelia Space Train sayesinde ufak ufak çember genişlemeye başlıyor. Böyle devam etsin derken dance-punk Heatwave ortaya çıkıp kulakları ateşe veriyor. Psychedelic fuzz pop rock demekten başka ne denebilir bilemediğim Lines For Lives, albüme kattığı karizmayla sanırım en iyilerden biri. Bu kez boogie punk gibi var olup olmadığını bilmediğim bir tanımda bulunacağım Illusion ile birlikte kafalar iyice karışıyor. Ama bu bu tip bir kafa karışıklığını seviyor, buna eklektik demeyi tercih ediyorum. Üstelik kafa karışıklığı dediğimiz şey gruplara saçma sapan şeyler yaptırabilir. Spiral Drive bile isteye, ayakları yere sağlam basarak "bunu da denemek istiyorum" kararlılığı sergiliyor. Illusion ile albüm sonlansa bile benim için yılın en iyilerinden biri olabilecek şekilde hissetmişken beş şarkı daha olması sevincini en son ne zaman yaşadım hatırlamıyorum.
Screwed adlı parçaya grubun turnelerde açılışını yaptığı Avusturyalı funk rock üçlüsü Mother's Cake konuk olarak iade-i ziyarette bulunmuş. Vokalist Yves Krismer'in de üstün katkılarıyla nefis bir alternative/punk rock ortaya çıkmış. 13th Eye şarkısına ise Fascinator adıyla müzik yapan Avustralyalı Johnny Mackay misafir olmuş. İlk yarısıyla şahane bir gece müziği, ikinci yarısıyla shoegaze virajı alan psychedelic rock Hypnotized ile yolculuğumuz devam ediyor. 8 buçuk dakikalık progressive / psychedelic rock gücü Ego Placebo, bu dakikaların nasıl geçtiğini bana hissettirmeyen bir karakterde. Kozmik, sinematik, sonu "tik" ile biten başka tanımlarla ifade dilebilecek derin bir serüven, genç bir ustalık. Artık son iki şarkıya gelmişken malzeme bitmiştir diye düşünenlere Tame Impala'nın The Slow Rush evreninden gelme Inner Truth ve aynı evrene Spiral Drive birikimi katılmış, kapanış gibi kapanış All Of This Time ile cevap veriliyor. İlk albüm Unity'nin tembel ve risksiz duruşundan çok farklı, arı gibi çalışkan, riski göbek adı yapmış, sakinliği bir büyü haline getirmiş olan Spiral Drive da artık yeni albümlerini merakla bekleyeceklerimiz kulübüne dahil oluyor. Ama daha yeni albüm ihtiyacı hissettirmeyen Visions In Bloom yeni albüme kadar bizi epey bir götürür. Bir gün bir bakmışız, hiç beklemediğimiz bir anda albümün haberini almışız.
1. Intro
2. Echoes
3. Space Train
4. Yeti
5. Heatwave
6. Lines for Lives
7. Screwed (feat. Mother's Cake)
8. 13th Eye (feat. Fascinator)
9. Illusion
10. Hypnotized
11. Omnesia
12. Ego Placebo
13. Inner Truth
14. All of This Time
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder