F.F.F. - I Scream

F.F.F., tahmin hususunda artık tipik hale gelen "kesin yenidir bu" yargılarımı bir kez daha alaşağı eden şahane bir keşif. Yeni sandığım adamlar 1987'de kurmuşlar grubu. Çeşitli eleman değişiklikleri sonrası dört kişiden oluşan son fotoğraflarını görmek mümkün bir yerlerde. Bu kadar zaman geçmesine rağmen sadece dört albüm çıkarmışlar. 2023 tarihli I Scream de beşinci albüm olarak uzun bir aradan sonra aramıza sızıyor. Hem de ne sızmak! Alternative rock, pop, rock, dance-punk, funk rock şeklinde tarifini yapabileceğimiz F.F.F. müziğinin öncesine de bakmak istedim. Ama erteledim. Zira I Scream o kadar iyi ki, benzer durumlarda yaptığım bazı geri dönüşler bana baygınlık geçirttiği için öncelikle I Scream'in büyüysünü bozmayayım, tadını çıkarayım istedim. 50 + yaşlardaki grup üyeleri, yaşlarını hiç göstermeyen enerjileriyle nicelerine meydan okuyorlar adeta. Siyah vokalist Marco Prince'in rock müziğe soul da katan güçlü sesi ve iki solo albümü sayesinde gruptan tek tanıdığım isim olan gitarist Yarol'un her yere girip çıkmaya hazır tecrübesi albümü sırtlamakta.

Les magazines ile başlayan albüm, bir Marco Prince şov olduğu kadar, genel karakteriyle ABD veya İngiltere'den ziyade Avrupa havası soluttu bana. Kaldı ki ABD veya İngiltere havasına sahip I'm there gibi nefis bir dance-punk işinde de hiç teklemiyorlar. I'm there'in benim için 2023'ün en iyi şarkılarından biri olması an meselesi. Derken On devient FFFou ile Fransızca funk müziğin güzel manzaralı kıyılarında dans ediyoruz. Dans demişken, Death on the danceFFFloor'un 50 + adamlardan beklenmeyecek kıvraklığına ne demeli? Zaten bu dans meselesi grubun şarkılarının çoğuna bir yerlerden girip atmosferi daha yaşanabilir kılıyor. Mesela Won't You ??? gibi buram buram glam kokan bir şarkının güçlü nakaratı ve Marco Prince vokaliyle zamansız bir "glam-dance-punk"a dönüşmesi sevdiğimiz hamlelerden. Yine albümün yıldızlarından All right'ta da görüldüğü üzere dans ise dans, rock ise rock, punk ise punk ne görüyorsanız onu vaat eden F.F.F. müziği kulak pası silme klişesinin asla ölmeyeceğinin kanıtı sanki. Bu müzik hep böyle miydi, yoksa yıllar sonra gelen bu geri dönüş hatırına mı bu kadar güzel oldu, bunun cevabını eski albümlerini dinlediğimde alacağım. Eski albümler kötü olsa ne yazar. Elimizde yerinde duramayan bir I Scream var zaten.

1. Les magazines

2. All right

3. Must let you go

4. I'm there

5. On devient FFFou

6. Je pars

7. Death on the danceFFFloor

8. Tout ce qu'on FFFait

9. Won't You ???

10. Love Train