Rock'a alternatif diye geliştirilen müziğin iyiden iyiye yavşaklaştığı, "christian", "industrial", "art", "experimental", "cart", "curt" gibi adlar altında insanları farklılık numarasıyla tavlamaya çalıştığı günümüzde bunların bile alıcısı olduğu düşünülürse, söz yazmanın, müzik yapmanın çok kolay olduğunu, herkesin müzik yapıp albüm çıkarabildiğini görmek nasıl yorumlanmalı acaba? Alternatif dediğin ayrı bir muamma zaten. Bir de üstüne başka tanımlar bindirince işin içinden çıkılmıyor. Herkesin müzik yapma hakkı olmalı elbet. Ama bunu insanlarla paylaşınca alacakları eleştirileri de hesaba katmalılar. Bazıları o kadar çekilmez ki insanın içinden değil bir sonraki şarkıya geçmek, başladığı şarkıyı bitirmek bile gelmiyor. "Alternative rock" denilen şey, çoğunluğu Amerikan gruplarının oluşturduğu fabrikasyon pop rock şarkılardan ibaretken, en ufak farklılığa ve derinliğe sahip birileri çıkınca hemen sivriliyor. İşte 2005'te kurulan Los Angeles'lı dörtlü (bazen de beşli) Black Light Burns, "industrial", "art", "experimental" öğeleri progressive rock disiplinine sokup, tüm bunları alternative rock'ın dinlenebilir, sindirilebilir ve beğenilebilir kıvamına sokmasını bilen bir grup.
Aslında onları fırından yeni çıkan 2012 tarihli The Moment You Realize You're Going To Fall albümleriyle tanıdım, 2-3 şarkı dışında da pek beğenmedim. Ama kumaşlarının kalitesini anladıktan sonra gelecekte daha iyi albümler yaparlar diye düşünürken, bundan önce iki albümleri daha olduğunu öğrendim. 2007'de çıkardıkları ilk albüm Cruel Melody ile kumaş kalitesini dikiş kalitesiyle birleştirdiklerini, üzerlerine çok iyi oturan ve birçok ortamda giyilebilecek kıyafetler diktiklerini gördüm. 2008'de çıkardıkları ve içinde Sisters Of Mercy, Duran Duran, PJ Harvey, Fiona Apple gibilerinin şarkılarının bulunduğu cover albüm Cover Your Heart'ı hiç beğenmedim. Cruel Melody'nin havasının bir gramı bile yoktu. O hava, Mesopotamia, Animal, 4 Walls, The Mark, One Of Yours, I Am Where It Takes Me gibi farklı karakterleri bir bedende toplamışçasına güçlü bir ağırlığa sahip. Duyunca burnumun kıvrıldığı Marilyn Manson, Nine Inch Nails, A Perfect Circle isimlerini andıracak industrial, experimental, electronic öğelerin cılkını çıkarmamış, onları alternative rock'ın hizmetkarları konumuna çekmiş müzikleri diğer şarkıları da uzun vadede sevilebilir kılıyor. Finaldeki sekiz buçuk dakikalık Iodine Sky hariç. Deneyselliğin cılkını çıkarmış diyeceğim ama sırf yer doldurup albümü uzatarak epik göstersin hesabı konduğunu hissettirdiği için deneysel bile diyemiyorum. Kalan 12 yeter de artar.
1. Mesopotamia
2. Animal
3. Lie
4. Coward
5. Cruel Melody
6. The Mark
7. I Have a Need
8. 4 Walls
9. Stop a Bullet
10. One of Yours
11. New Hunger
12. I Am Where It Takes Me
13. Iodine Sky
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder