"Bugünlerde bir albümün içine albümle ilgili tanıtıcı yazılar koymak biraz tuhaf kaçıyor. Ama bu albüm için birşeyler söylemenin önemli olduğunu hissediyorum. Öncelikle hiçkimse bu şarkıların 'önceden belirlenmiş' cover versiyonlarını yapmak için stüdyoya gelmedi ve hiçbir grup, farklı birşeyler yapmak ya da bir sonrakinden daha iyi çalmak için içeri girmedi. Her gruptan sadece uyuşturucu ve alkol sorunlarına değinen bir şarkıcı veya grup tarafından yazılmış, hep çalmak istedikleri birer şarkı seçmelerini, bunu yaparken eğlenmelerini istedik. Bu ruhla, her grup yoğun programlarından 1-2 gün ayırarak bunun gerçekleşmesini sağladı. Bu albüm 8 stüdyo kaydı coverdan, aynı zamanda 12-13 Ağustos 1989 yılında Moscow Music Peace Festivali kapanışındaki 'The Jam' adı verilen konser kayıtlarından oluşmakta. Projenin gerçekleşmesine katkıda bulunan bütün büyük müzisyenlere, şarkıcılara ve yapımcılara teşekkürlerimi sunarım. Bunun bir parçası olmaktan gurur duyuyorum."
Bu cümleler, 1949 - 1999 yılları arasında yaşamış Kanadalı müzisyen, ama daha çok yapımcı Bruce Fairbairn'e ait. Kendisi Blue Öyster Cult, Bon Jovi, Poison, INXS, Aerosmith, AC/DC, Scorpions, Van Halen, Chicago, The Cranberries, KISS, Yes diye uzayıp giden bir listeye dahil çok önemli albümlere para ve emek sarfetmiş önemli bir insandı. Slippery When Wet, Permanent Vacation, Pump, To The Faithful Departed gibi satın aldığım ve kaç kez dinlediğimi hatırlamadığım kasetlerin bookletlerinde adına rastladığım bu gizli kahramanın bana göre en mühim çalışmalarından biri 1989 tarihli cover projesi Stairway To Heaven / Highway To Hell albümüydü. İlk paragrafta söyledikleri de bu albümün bookletinde yer alıyordu. Yıllarca kulağımdan düşürmediğim bu kaset, şimdi artık dijital formuyla hala arşivimin en değerli parçalarından biri.
Albümdeki 8 stüdyo coverı arasında Ozzy Osbourne ve kadim gitaristi Zakk Wylde'ın adeta kanat taktığı Purple Haze, Cinderella'nın Move Over, Mötley Crüe'nün Teaser, Gorky Park'ın My Generation yorumları başta olmak üzere hiç sıkıldığım bir şarkı olmadı bugüne kadar. Drum Madness adıyla yorumlanan Led Zeppelin klasiği Moby Dick'ten ayrıca söz etmek gerek. Tico Torres (Bon Jovi), Mickey Curry (The Cult) ve babasının oğlu Jason Bonham'ın beraber ve solo takıldıkları bu davul epiği insanda korkunç bir davul çalma arzusu yaratır. Özellikle Bonham kendi bölümlerinde fena yardırmıştır. Finaldeki "Jam" hadisesi ise, stüdyoda iyi işler çıkarmış bu 80'ler abilerinin milli takım kurarak iki Elvis, bir Zeppelin şarkısından oluşan medley ile Lenin Stadyumu'nu inlettiği konser kayıtlarından oluşuyor.
İlk zamanlar ayrı ayrı dinleyip sevdiğim adamları aynı şarkıda ter atarken duymak gerçekten tüyleri diken diken eden bir deneyimdi. Cover cover üstünde bırakmayan, fellik fellik o konser kayıtlarını aratan bu proje, kendi zamanına bile çok fazlaydı. Yanyana gelemeyecekleri, ego çatışmaları sırasında çeşitli zayiatlar verebilecekleri düşünülen grupların kardeşliğine tanık olmak çok öğreticiydi. Kaldı ki geçmiş zaman kullanılmayacak bir albüm kendisi. Zaten coverlanan şarkıların kendisi zamansız iken bir de bu keyif verici yorumları duymak duble mutluluk veriyor. Nasıl ki albüm kapağında katılımcı grup ve şarkıcılara içtenlikle teşekkür ettiyse, biz de bu deneyimin fikir ve emek babası, güzel insan Bruce Fairbairn'e borçlu olduğumuz teşekkürü bu harikulade albüm sayesinde etmiş olalım.
1. Gorky Park - My Generation (The Who)
2. Skid Row - Holidays in the Sun (Sex Pistols)
3. Scorpions - I Can't Explain (The Who)
4. Ozzy Osbourne - Purple Haze (Jimi Hendrix)
5. Mötley Crüe - Teaser (Tommy Bolin)
6. Bon Jovi - The Boys Are Back in Town (Thin Lizzy)
7. Cinderella - Move Over (Janis Joplin)
8. Drum Madness - Moby Dick (Led Zeppelin)
9. "JAM" - Hound Dog (Elvis Presley)
10. "JAM" - Blue Suede Shoes / Long Tall Sally (Elvis Presley)
11. "JAM" - Rock and Roll (Led Zeppelin)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder