Biri sarışın, diğeri esmer iki kadın ve iki sakallı adamdan kurulu Danimarkalı indie pop, indie rock, dream pop ve (hadi onu da diyelim) dream rock grubu Oliver North Boy Choir ya da kısa adıyla ONBC, bu eşkalin getirdiği bazı çağrışımlarla ABBA'yı farklı bir düzlemde hortlatma çabası içindeki bir oluşum sanılmasın. Kendileri çok ama çok klas bir grup. Bunu ilk albümleri Crash, Burn & Cry'ın o sisli, puslu, gizemli ve bu sebepten sapına kadar çekici albümleri belli ediyor. Onları tanımlarken bazı yorumlarda Chris Isaak ve Julee Cruise anahtar kelimeleri geçmiş ki, kısmen katılmakla birlikte olayı Twin Peaks'e sardırmamak gerektiği kanaatindeyim. Kesinlikle sinematik bir atmosfer yaratıyorlar. Lakin bunu öyle anlaşılmaz yollardan değil, anlaşılması emek isteyen yollardan hallediyorlar. O emeği gösterecek dinleyici, sözünü ettiğimiz türlerle iyi anılara sahipse emeğinin karşılığını mutlaka alacaktır. Mesela Crash, Burn & Cry adlı şu albümün 2015'in en iyilerinden biri olduğunu anlamam epey zaman aldı. İlk dinlediğim anda bir potansiyel sezmiş olsam da, üzerine düşmeye değeceğini düşünmemiştim. Ne zaman ki aradan bir süre geçtikten sonra tekrar karşıma çıkana ve açılış şarkısı The Railing'i bu kez farklı bir ruh haliyle dinlemeye başlayana kadar.
Açılış şarkılarının hayati önemini bir defa daha vurgulayan The Railing, yanlış anlaşılmasın öyle vur patlasın, çal oynasın veya kapı önünde müşteri tavlamak için yalana dolansın bir şarkı değil kesinlikle. Hatta o tip albümlere giremez bile belki. Ama dramatik gücüne, kırılganlığına ve buna rağmen ayakta duruşuna tam manasıyla vakıf olabilmek için ikinci, üçüncü kez dinlemek gerekebiliyor. Aynı duyguları, aşama aşama beğenmeye, hatta yılın en iyi albümlerinden birini oluşturan parçalar olduğunu düşünmeye giden yolda White Trash, Brothers, Classic, The Warehouse için de yaşadım. Chris Isaak demişsiniz ama mesela Isaak'in şimdilerde Brothers gibi şarkılar yazması lazım gelirken saçma sapan işler peşinde. Julee Cruise dersen, onu da Twin Peaks şarkısı dışında tanımam etmem. Tanja Simonsen'in gücünü kırılganlığından sızan esrarengizlikten alan sesi ile birlikte o gotik western tadı taşıyan gitar gruba karakterini veren iki önemli unsur. Ona benziyor, şunu andırıyor peşinde koşmaya fırsat vermeyecek kadar konsantre olunduysa zaten ONBC müziği etki alanını kurmuş demektir. Gerisi, şiirsel bir hüznün ayak izlerini takip ederken başımıza gelenlerden ibaret.
1. The Railing
2. White Trash
3. Call It What You Want
4. The Warehouse
5. Classic
6. One of These Days (Part 1)
7. Brothers
8. Knocked Out
9. Copenhagen
10. One of These Days (Part 2)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder