İşte nihayet komple iyi bir a-ha albümü. Zaten o da bir best of. Benim a-ha ile ilişkimin özeti. Morten Harket (vokal), Magne Furuholmen (keyboard) ve Pål Waaktaar-Savoy (gitar) üçlüsünün 1982'den beri süren birlikteliğinden doğan 10 adet a-ha albümünün artık zamanı gelmiş geniş bir özeti aynı zamanda. Bu 10 albümden hiçbirini bir albüm olarak sevmedim. Bu noktada iyice geriye gidersek, ben bu a-ha'nın ilk çıktığı dönemi bilirim. Morten Harket'in yakışıklılığından başı dönmüş kızların yarattığı infial, 80'li yılları tekelinde tutan Blue Jean dergisinin her fırsatta gaza getirmesi, her ne kadar biz pek göremesek de MTV'nin günde 13 öğün Take On Me klibini döndürmesi falan o yıllarda gücü yettiği ölçülerde şimdinin One Direction etkisine sahipti. Gerçi hemen 1 yıl sonra o bayrağı New Kids On The Block devraldı. Daha ilk albümde parlayıp ikinciyi görebilmek için boybandler sayesinde dama atılmış olan pabucunu alması gereken a-ha, özellikle erkek dinleyicilerin gıcık olmaları için gerekli tüm özelliklere sahipti.
1985 tarihli ilk ve çoğu kimse tarafından en iyi a-ha albümü kabul edilen Hunting High and Low, 80'lerin en büyük hitlerinden Take On Me'nin taktığı motorla pop dünyasında fırtınalar kopardı. Take On Me onlara Amerika'da 1 numara olan ilk Norveçli ünvanı kazandırdı. Ama albümün hit kapasitesi bu şarkıyla sınırlı değildi. Mesela The Sun Always Shines On TV özellikle İngiltere'de Take On Me'den daha çok sattı. Tabii albümün tutku ve duygu yüklü isim parçası Hunting High and Low'u da unutmamak gerek. Zaten bu üç şarkıdan başka o albümden hatırladığım yok. Sonrasında da tüm a-ha albümlerinde benzer şeyler yaşadım. Hatta bazılarında hiçbir şey yaşamadım. "Tek hitlik grup", "genç kızların sevgilisi" gibi hitaplardan rahatsız olduklarından mıdır, bu ilk albümden sonra a-ha bana göre hiç de popüler müzik icra eden piyasa işi bir grup olarak görünmedi. Hatta arada bir öyle şarkılar çıkarmalarını bile istedim. Ama öyle şarkılar çıkarmasalar da, piyasa yandaşı olmayı reddeden, kendi içtenliklerini yansıtmaya çalıştıkları iyi niyetli işler yapmalarını hep takdir ettim.
Müzik hayatlarının 10 albümlük 30. yılı şerefine çıkardıkları iki disklik Time and Again: The Ultimate a-ha toplamasının 19 şarkılık ilk diski, grubun duyduk duymadık tüm hitlerinden oluşmakta. Yukarıda saydığım üç şarkı yanında, bana göre gelmiş geçmiş en karizmatik a-ha şarkısı olan I've Been Losing You (1986 tarihli Scoundrel Days albümünden) ve gelmiş geçmiş en karizmatik ikinci a-ha şarkısı olan Celice (2005 tarihli Analogue albümünden), yerlerini almış vaziyetteler. Cry Wolf, Crying In The Rain, Forever Not Yours şarkılarını da görünce bendeki a-ha kültürünün toplam 8 (şu James Bond şarkısı The Living Daylights'ı da sayarsak 9) şarkıdan ibaret olduğunu anladım. Ama o 8 şarkının omuz omuza bana verdiği hissin, komple a-ha külliyatına bedel olduğunu da anladım. İlaveten bu ilk disk sayesinde You Are The One, Move To Memphis, Dark Is The Night For All, Analogue adında, sanki yeni a-ha şarkıları gibi dinleyip beğenerek o kültüre dahil ettiğim örneklerle de tanıştım. a-ha'nın 80'lerden bugünlere erişmiş new wave dokunaklılığını tescilleyen bu şarkıların bende eskimeyeceğini fark ettim.
16 şarkılık ikinci diskte ise birtakım a-ha hitlerinin remiksleri yer alıyor. Bu bölümün yıldızı ise bana göre Minor Earth Major Sky... 2000 tarihli aynı adlı albümde yer alan bu şarkıyı da kulağım biryerlerde duymuştu. Belki de o albümle eskiden bir şekilde yollarımız kesişmişti bilemiyorum. Ufak ayrıntılar haricinde (bu diskteki bazı sözde remiksler gibi) pek de remiks havası yoktu. İnceden Fatboy Slim eli değmiş gibi duran The Sun Always Shines On TV, tam kulüp havasına sokan Analogue, açılıştaki tropik atmosferli Take On Me ve yeni a-ha keşiflerimden biri olan Did Anyone Approach You? dışında pek bir numarası olmayan, ama bu kapsamlı 30. yıl kutlamasına iyi yarenlik eden bir bölüm. 2010 yılında bu kez 25. yıl onuruna çıkan 25 adındaki toplama albümdeki 39 şarkılık şişkinlik, burada remiks, remaster şeklinde farklı biçimlerde seyreltilmiş, dengelenmiş, daha hoş olmuş. Fazlalıklar yok mu, var. Ama Time and Again, benim gibi oradan buradan toplayıp başka şarkılarla birlikte başka klasörlere hapsolmuş a-ha bestelerini kendi klasöründe arşivine katmak isteyenler için gayet iyi bir fırsat. Bu tip klasörler yerli yerinde durur. Sabırla kendisine ihtiyaç duyulacak anı bekler. İşin içinde 80'ler varsa bu bekleyiş arası çok uzamaz.
Disk 1
1. Take On Me
2. The Sun Always Shines on TV
3. Hunting High and Low
4. I've Been Losing You
5. Cry Wolf
6. Manhattan Skyline
7. The Living Daylights
8. Stay on These Roads
9. You Are the One
10. Crying in the Rain
11. Move to Memphis
12. Dark Is the Night for All
13. Summer Moved On
14. Forever Not Yours
15. Lifelines
16. Celice
17. Analogue
18. Foot of the Mountain
19. Under the Makeup
Disk 2
1. Take On Me (Kygo Remix)
2. The Sun Always Shines on TV (Future Funk Squad's Remix)
3. Cry Wolf (Jellybean Mix)
4. Touchy! (House Mix)
5. You Are the One (Dub Mix Edit)
6. The Blood That Moves the Body (Three-Time Gun Mix)
7. Summer Moved On (Remix)
8. Minor Earth Major Sky (Black Dog Mix)
9. Velvet (New York Mix)
10. Lifelines (Boogieman Remix)
11. Did Anyone Approach You? (Reamped)
12. Celice (Mauracher Remix)
13. Analogue (CG’s Electrosphere Edit)
14. Cozy Prisons (Aural Float Remix)
15. Nothing Is Keeping You Here (Steve Osborne Remix)
16. Butterfly, Butterfly (The Last Hurrah) (Steve Osborne Version)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder