Acid House Kings, Club 8, Eternal Death, The Legends, Pallers, Poprace gibi grup ve projelerin mimarı, son grup kurucu İsveçli Johan Angergård'ın 2015'te kurup ilerde lazım olur diye bir kenara koyduğu Djustin, 2016'daki Tryst adlı EP'nin ardından Mayıs 2017'de ilk albümü Voyager'ı görücüye çıkarıyor. Aslında Voyager, Angergård'ın 2017'ye ait ilk işi değil. Tek kişilik projesi The Legends'ın 6. albümü Nightshift de bir ay önce çıkmıştı. Bir The Legends takipçisi olarak Nightshift'in yarattığı hayalkırıklığı üzerine hiç ummadığım anda duyduğum Djustin'in de Angergård'a ait olduğunu öğrenmek karışık duygular yaşattı. Acid House Kings, Club 8 ve The Legends dışında tanıyıp takip etmediğim Angergård plan ve projelerinden birini daha benimsemiş olmak sevindiriciydi. Üstelik Voyager'ın çoğu Club 8 ve The Legends albümünden daha iyi olduğunu görmek de ekstrasıydı.
Djustin projesi, Club 8 ve Eternal Death'ten sonra Johan Angergård'ın yanına billur sesli bir kadın vokalist alarak ikili takıldığı üçüncü grubu. Bu kez yanında, geçmişte sadece Amerikalı Shoestrings adlı bir ikili bünyesinde tek albüm çıkarmışlığı olan Rose Suau var. Resmi web sitelerinde yazdığına göre her ikisi de batıl inançlara sahip, her ikisi de ortanca olan, aynı yıl doğmuş, aynı müzik zevklerini paylaşan Angergård ve Suau'nun kimyaları da tutmuş görünüyor. Tüm projelerinde elektronik ve pop tabanlı bir tarzı olan Angergård'ın Djustin ile 80'ler synthpop ve synthwave stiline bağlılığı, bir bağlılık olmanın ötesinde, bir kendini ifade biçimine dönüşmüş. Bu ifade edişteki geçmiş ve şimdiki zaman bağlantısı çok spontane göründüğü için şarkılardaki elektronik yoğunluğun tadına varmak, özellikle 80'lere düşkün kesimi ziyadesiyle mesut edecektir. Angergård'ın Nightshift'te yaptığı da yine 80'ler ruhunu çağırmak üzerineydi. Ama o kadar sıkıcı şarkılar yazmış ki, Voyager bu albümün üstüne ilaç gibi geliyor.
9 şarkılık Voyager, her biri kendinden sorumlu ama bir yandan da birbirlerinden güç alan synthpop, electropop, synthwave örneklerinden oluşmakta. Neon ışıklar altında hayat bulan bu müziğin günümüzde hala keyifle dinleniyor olmasının yanına, bir tatlı hüzün de koymayı ihmal etmeyen post 2000 müzisyenleri, Voyager gibi albümler yaptıkça biz nostalji severleri de bir şekilde avlamayı başarıyorlar. Djustin'in bu avı gerçekleştirmesinde başı çekenler bana göre Dancing, Voyagers, Waiting, Advance, Millions ve kapanıştaki Illumination şarkılarıydı. Leziz synth yoğunluğu, Rose Suau'nun buğulu / büyülü sesi ve önceliği dans ettirmeye değil kalite ortaya çıkarmaya veren şarkı bilinciyle Djustin, dev kitlelere olmasa da, hitap ettiği kitleye doğru kanallardan girecek unsurlara sahip bir ikili. Uzun zamandır sesi çıkmayan Acid House Kings'in bu sessizliğini Djustin gibi projelere yormak isteyen ayrı bir kitlenin varlığı da söz konusu. Varsın o cephede sessizlik olsun. Grup kurmayı WhatsApp grubu kurma sıklığında yaşayan, alternatif pop müziğe kendini adamış Angergård sürekli grup kurmaya devam etsin.
1. New Preset
2. Dancing
3. Voyagers
4. Waiting
5. Advance
6. Shift
7. Birthday
8. Millions
9. Illumination
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder