Miami gibi tatil cenneti bir yerden çıkan synthwave, synthpop, darksynth, darkwave, post-punk, EBM (Electronic Body Music) oluşumu Trevor Something, 10 tane albümü olduğu halde ancak 11. albümde tanıdığım bir adam. Adam diyorum çünkü kulağa bir grup ismi gibi gelse de Trevor Something aslında gerçek adı Clayton Bullard olan bir müzisyen. 10 adet albümüyle en ufak bir temasım olmadı. Son albüm Archetypes'ı ise tesadüfen gözüme ilişen ve Wicked Game, It's No Good, The Man Who Sold The World, Hey You gibi şarkı isimleri barındıran playlistinden sonra radara aldım. Tahmin edileceği üzere Archetypes bir cover albüm. Yukarıda "synth" ve "wave" ekleri almış türlere de biraz merakım olmasından ötürü albümü dinlemek elzem bir hal aldı. 12 adet coverdan sevdiklerim oldu, göz devirir gibi olduklarım oldu, yelpazeye bakınca keşke şu şarkı da olsaydı diye yakıştırdıklarım oldu. Geçmişte çıkardığı onlarca single arasında Enjoy The Silence'ı falan görünce acaba daha önce de böyle cover işleri oldu mu diye merak ettim. Ama sanırım bütün bir albüm olarak yok. Çoğu müzisyen cover çalmak ister. Kendi müziğinin tanınmış şarkılarla nasıl bir uyum sağlayacağını görmek ister. Bullard da istemiş ve genel olarak iyi bir iş çıkarmış. En çok da darksynth ve darkwave'in hakkını vermiş. Puslu, yağmurlu bir havanın fonuna yakışmış da denebilir. Bu yüzden synth var diye dans etmeye gelenler hayal kırıklığına uğrar onu da ekleyelim.
Soundun karanlığı ve depresif hali coverlara öyle sirayet etmiş ki, All That She Wants, Sexyback gibi bir zamanların popüler dans şarkıları bile uyuşuk, aynı zamanda gergin bir moda girmiş. Favori coverlarımı sayacak olursam, Wicked Game, Radioactivity, Hey You, albümün tek dans etmeye müsait şarkısı sayılabilecek It's No Good ve şu sıralar Furiosa fragmanında da o meşhur melodisini başkasından duyup bir tuhaf olduğumuz The Man Who Sold The World yorumları derim. Genel tema "yavaşlatmak". Bullard'ın bu temasının işe yaradığı da var, yaramadığı da. Mesela Lovesong gayet iyi duruyor. Zaten orijinali de pek bir güzel olan Radioactivity tek başına albümün kanatlarından biri bana göre. Sadece meşhur "I wanna fuck you like an animal" dizesiyle bilinen Closer'ın "industrial" duruşunun yine "industrial" olarak bırakılması, kapanışa da kanımca hiçbir özelliği olmayan Change (In The House Of Flies)'ın konması burun kıvırttı. Bu ikisi olmadan da albüm ayakları üstünde duruyor hali hazırda. All That She Wants'ın başta garip gelen depresif hantallığı bile zamanla seviliyor. Sonuç olarak Bullard'ın o kadar telif ödemesine değen bir albüm olmuş. İlerde oturup bir Trevor Something albümü dinler miyim hiç bilmiyorum. Archetypes'ı cover merakımdan dolayı dinledim. Devamı gelirse onu da dinlerim. Zira bu iş yavaşlatma politikasının birçok şarkıda kurduğu meditasyon etkisini başka meşhur şarkılarda da tecrübe etmek isteriz.
1. Wicked Game (Chris Isaak)
2. No Ordinary Love (Sade)
3. It's No Good (Depeche Mode)
4. Hey You (Pink Floyd)
5. The Man Who Sold the World (David Bowie)
6. All That She Wants (Ace Of Base)
7. Closer (Nine Inch Nails)
8. Sexyback (Justin Timberlake)
9. Radioactivity (Kraftwerk)
10. Love Lockdown (Kanye West)
11. Lovesong (The Cure)
12. Change (In the House of Flies) (Deftones)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder