2008 kurulumlu Kaliforniya dörtlüsü Rival Sons, daha 2010 yılında çıkan Before The Fire'ın dumanı üstündeyken şimdi de Pressure and Time ile kısa bir süre önce fethettiği gönüllere taht kurmaya başlıyor. Yapılan müzik hard ve blues rock evliliğinin tadına doyulmaz bir meyvesi olunca bu acele niye diye sorası gelmiyor insanın. Kardeşler arasında fazla yaş farkı olması iyi değildir diye düşünmüş olacaklar ki, "Rakip Oğullar" tez zamanda Before The Fire'a bir kardeş yapmışlar. Before The Fire çıkar çıkmaz o kadar ilgi görmüş ki, Alice Cooper konserlerinin açılış grubu olmaları için süper zeki insanlar tarafından havada kapılmışlar. Bu cümleyi yazınca Alice Cooper'ın hâlâ ölmemiş, üstüne üstlük hâlâ müzik yapıyor olduğu düşüncesi kısa bir an ürpermemi sağladı desem yeridir. Konser açılışı için seçilen grubun çok sıkı olması gerekir. Ama Alice Cooper konserinin açılışını Rival Sons gibi bir grubun yaptığını düşününce Rival Sons mı Alice'in konserini açtı, yoksa Alice mi onların konserini kapattı diye sormadan edemiyorum.
Yazım ve kayıt işlemleri sadece 20 gün süren Before The Fire, gitar, bas, davul altyapısının son derece yetkin bir prodüksyonla birleştiği sert ve güçlü bir albümdü. Pressure and Time da aynen o sertliğe ve güce sahip. Bu gücün üzerine Jay Buchanan gibi yolunu bilen bir vokaliniz varsa sizi kimse tutamaz. Her iki albümde de dikkat çeken en önemli unsurlardan biri, blues ve hard karışımının köklerine, özellikle de Led Zeppelin'e olan bağlılık. Bazı girişler, köprüler, nakaratlar ve dingin anlar fazlasıyla Zeppelin kokuyor. Bundan bir taklit veya zayıflık olduğu fikri çıkarılmamalı. Zaten Rival Sons, bünyesindeki Zeppelin tutkusunu kendi öz şarkılarında bir amaç değil, araç olarak kullanıyor. Enstrümanlarını sanki imalâthanede kendileri yapmış gibi hakim Scott Holiday (gitar), Robin Everhart (bas) ve Michael Miley (davul), şarkıları büyük bir rock aşkıyla dile getiren Buchanan'ın vokal yelpazesine müthiş bir temel sağlıyorlar. Adamı durduk yere gitarist, vokalist, davulist olmaya özendiriyorlar. Nevale dolu geniş bir garajda sabaha kadar harala gürele müzik yapma isteği doğuruyorlar. Young Love'ı, Get Mine'ı, Save Me'yi, Pressure and Time'ı, White Noise'u duyan rock neferi bir dinleyen ne demek istediğimi gayet iyi anlar.
Rival Sons dörtlüsü, müzik yaparken sert olacağım diye kasan tipler değiller. İnsanda çılgın bir Cumartesi rock gecesi geçirme isteği uyandırmaları yanında, Only One ve Face Of Light ile sert derinliklerini daha soft derinliklerle dengeliyorlar. (Pazar sabahı dinleyen çıkar mı bilmem ama benim tercihlerim daha başkadır o konuda.) Biraz deneysel sayabileceğimiz bir blues olan Soul gibi bir şarkıyı albüme koymaları, yaptıkları her şarkıya duydukları saygıdan olsa gerek. Son iki yılda çıkmış en önemli rock gruplarından biri olarak gördüğüm Rival Sons ile ilgili başka bir ayrıntıyla bugünkü rock gezintimizi noktalayalım. Bu gibi klişe cümlelerin bile üzerinde kötü durmadığı grubun harika müziğine kapak olmuş çalışmanın sahibi grafik sanatçısı Storm Thorgerson'muş. Kendisi bazı Led Zeppelin albüm kapaklarını hazırladığı gibi, Pink Floyd’un efsane albümü Dark Side Of The Moon'un kapağı da ona aitmiş. Böyle adamlara bizim orda "Efsane Avcısı" derler. Gelecek yıllara tek parça halinde kalması garanti bir albüm için kapak bile ucundan bir efsaneye bulaşmışsa, yıllar sonrası için bulaşacakları sürpriz sayılmaz.
1. All Over the Road
2. Young Love
3. Pressure and Time
4. Only One
5. Get Mine
6. Burn Down Los Angeles
7. Save Me
8. Gypsy Heart
9. White Noise
10. Face of Light
11. Torture
12. Soul
13. Sleepwalker
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder