Jacob Sproul (bas, vokal), Daniel Sproul (gitar, geri vokal) kardeşlerin liseden arkadaşları Nate Barnes'ı da (davul) aralarına alarak 2000 yılında kurdukları Rose Hill Drive, bu adı yaşadıkları ve provalarını gerçekleştirdikleri muhitten almış taş gibi bir rock grubu. Tabiî bizdeki gibi Yatıkmusluk Mahallesi, Çıpıtpıtı Sokak, Bangabandhu Şeyh Muciburrahman Bulvarı gibi muhit isimlerine benzer yerlerde yaşasalar grup ismi koyma konusunda bu kadar pratik olurlar mıydı bilinmez. İşin "taş gibi" kısmına gelirsek Rose Hill Drive, sonlarına rock kelimesi eklenmiş klâsik, punk, stoner, blues, alternatif ve psychedelic öğelerin hepsinden faydalanan şahane bir jam band müziği yapmakta. Akıllara 60'lar sonu 70'ler başı rock kültürünü getirmemesi imkânsız. Zaten referans olarak Led Zeppelin ve Cream'in verilmesi bile grubun ne denli ciddiye alınması gereken yeteneklere sahip olduğunun işareti. Tutturdukları bu kıvamında kimya sayesinde kısa zamanda ismini duyurup bir sürü festival ve turda The Who, Stone Temple Pilots, The Black Crowes, Wilco, Queens Of The Stone Age, Van Halen, Gov't Mule, Aerosmith gibi dudak uçuklatan isimlerin konser açılışlarında seyirciyi ısıtma, birbiriyle kaynaştırma görevini başarıyla yerine getirmiş.
Bu kadar yoğun bir temponun ardından iş albüm yapmaya gelince, işi biraz tembelliğe vurduklarından mıdır, yoksa konser performanslarının dehşetinden midir, ilk albümleri olarak 2005'te Fox Theatre'da verdikleri konser kayıtlarını ön saflara sürmüşler. İlk albümü konser kayıtlarından oluşan bir benzeri daha var mıdır bilemiyorum. Ama Rose Hill Drive (2006) ve Moon Is The New Earth (2008) adları verilmiş iki adet zımba gibi rock albümü, grubun cevval konser performanslarından pek de farklı olmadığını gösteren resmi kayıtlar. Temmuz 2011'de çıkan Americana ise Rose Hill Drive'ın ilkelerinden bir gram bile sapmadığını, hâlâ ilk günkü gibi, ama kesinlikle kendini tekrar sıkıcılığına düşmemişliğini belgeliyor. Yine de bir önceki albüm Moon Is The New Earth kadar oturmuş şarkılar barındırmadığını da -şimdilik- düşünmekteyim. Telepathic, Baby Doncha Know Your Man?, Your Mother's Jam gibi delişmen şarkılar yanında Birds Against The Glass'ın akustik sinematikliği ve kapanışı yapan yaklaşık 9 dakika uzunluğundaki Birthdays and Breakups'ın bir güncel, bir retro takılan dokusu rock tutkunlarının ağzına löp et gibi gelecektir. The Jon Spencer Blues Explosion, Them Crooked Vultures, The Dead Weather, Wolfmother müzikleriyle hoş vakit geçirmişler için kadroyu genişletmeye başladık da denebilir.
1. Americana
2. Telepathic
3. Baby Doncha Know Your Man?
4. Pictures of You
5. Speed Dial
6. Psychoanalyst
7. Your Mother's Jam
8. Birds Against the Glass
9. Birthdays and Breakups
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder