1990 doğumlu Kanadalı blues rock gitaristi Jimmy Bowskill, daha 10 yaşında sokaklarda çalıp söylerken keşfedilmiş, ilk albümü Old Soul'u ise 13 yaşında çıkarmış. Yaşıtları o sıralarda ne yapıyordu az çok tahmin edebiliyorum. Lakin anasının karnından ne ara çıktığını merak ettiğim küçük Jimmy, biri konser üç albüm daha yaptıktan sonra 2012'de 22 yaşına vurmuş ve beşinci albümü Back Number'ı iki arkadaşıyla beraber üçlediği The Jimmy Bowskill Band adıyla çıkarmış bulunmakta. Şimdi Back Number'da 22 yaşın verdiği olgunluk çok fazla seziliyor diyeceğim, dalga geçiyorum sanılacak. Meseleye bu kadar erken dalınca beşinci albümden beklenen de tam olarak budur. Zira sadece 2005 tarihli sıkıcı mı sıkıcı ikinci albümü Soap, Bars and Dog Ears'i duymak bile aradaki bariz farkları ortaya sermeye yeter. Jimmy sahiden çok sıkı bir gitarist, solist ve besteci. Görme özürlü efsane gitarist Jeff Healey ile aynı sahneyi paylaştığını öğrendiğimde Jimmy için Healey'nin iyi bir referans olabileceğini düşünmedim değil.
Bir garson gelip "blues rock'ınızı nasıl alırsınız" diye sorsa vereceğim eşgalin önemli bir kısmını kapsayan The Jimmy Bowskill Band müziği yalansız dolansız, saf ve temiz blues kökenli taş gibi rock enstantanelerinden oluşmakta. Bunun içinde Jimmy'nin attığı uzun soloların tavan yaptığı kan ter içindeki bestelerin yanında standart blues kurallarının dikkate alındığı güney esintili hard rock numaraları da sıkça çevriliyor. Bu numaralar birkaç şarkıda meşgule düşmüyor değil. Ama Linger On The Sweet Time, Down The Road, Take A Ride, Salty Dog, Seasons Change gibi şarkılar kendilerini yabana atanları affetmeyecek kadar kanlı canlı sayılır. Müzikal yönden pek sık olmasa da Jeff Healey yanında, vokal olarak ise yine pek sık olmamakla birlikte The Black Crowes solisti Chris Robinson'ın gerçek rock şarkıları söylediği 90'lar dönemine ait çağrışımlar aldım. 22 yaşında bu kadar iş başarmış bir delikanlıdan o deli kanına yakışan bir albüm olmuş Back Number. Adını saydıklarım dışında başka şarkılar da sevilebilir, eşlik edilebilir, elinde gitar varmış gibi havaya gitar solo pozu atılabilir. Normalde bu yaşta birinin albümünden sonra "rock camiası yeni bir yetenek kazandı" geyiğini yapabilirdik. Ama şu durumda biraz ayıp olur. Ancak kendi adıma şöyle diyebilirim: "Blues rock camiası sağlam bir albüm daha kazandı!"
1. Take a Ride
2. Linger on the Sweet Time
3. Salty Dog
4. Little Bird
5. Spirit of the Town
6. Sin's a Good Man's Brother
7. Sinking Down
8. Down the Road
9. Seasons Change
10. Broke Down Engine
11. Least of My Worries
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder