2011 yılında çektiği The Cabin In The Woods ile korku/gerilim klişelerini tokatlamayı arzu eden, bunda büyük ölçüde başarılı olan Drew Goddard, Bad Times At The El Royale vesilesiyle bu defa suç/gerilim dünyası klişelerini gözden geçirmeye çalışarak bunda da büyük ölçüde başarılı olan bir yönetmen. Birbirinden tekinsiz karakterler arasında bir gecede husumet yaratarak ya da bazılarının geçmişten gelen hesaplaşmalarını El Royale oteline taşıyarak, şık bir kurguyla keyifli anlar içeren bir filme daha damga vurdu kendisi. Bu karakterlerden en naif olanı ise, çeşitli mekanlara şarkı söylemeye giderken yolu bu otele düşen soul şarkıcısı Darlene Sweet (Cynthia Erivo) olsa gerek. Filmin soundtrack sorumlusu her kimse, gerek hikayenin 60'larda geçmesini, gerekse hikayede en dengeli kişi olan Darlene'in bir soul şarkıcısı oluşunu baz alarak 60'ların leziz mi leziz soul şarkılarından bir demet hazırlamış. Gayet güzel bir yaklaşım. Bu tip suç filmlerinde genelde Tarantino veya Guy Ritchie soundtracklerine benzer derlemeler yapılırdı. (Öyle bir derleme çıkmayalı da ne kadar uzun zaman oldu.)
Gönlüm bu tip bir karışımdan yana olsa da 11 şarkılık Bad Times At The El Royale albümü de yine çok sevdiğim, yormadan bir çırpıda biten, hatta bazen biter bitmez hiç stop tuşuna basmadan ikinci turu bile yaptığım örneklerden biri. Başta 26 Miles (açılıştaki para saklama sahnesi), Twenty Five Miles (Darlene'in otele gelişi), Can't Take My Eyes Off You (Peder Flynn ve Darlene'in münakaşası sırasında müzik kutusunda çalan) gibi soul harikaları olmak üzere filmin retro dokusunu güçlendirecek şarkılarla bezeli albüm, elini korkak alıştırıp 11 şarkıda kalmış nedense. Filmde bir şekilde duyduğumuz fakat albüme konmamış önemli eksiklikler de var ne yazık ki. Mesela Darlene'in odasında pratik yaptığı The Isley Brothers parçası This Old Heart Of Mine (Is Weak For You) ve Otis Redding klasiği Try A Little Tenderness, yine Darlene'in odasında, bu kez döşemeler sökülürken çekiç seslerini kapatsın diye el çırpmalarıyla karışık söylediği The Supremes şarkısı You Can't Hurry Love keşke Cynthia Erivo'nun seslendirdiği bu halleriyle, olmadı orijinal halleriyle albümde yer bulsaymış.
Hadi onlar neyse de, end credits'te duyulan Sam & Dave güzelliği Hold On, I'm Comin'i neden albümün kapanışında yer alan Baby, I Love You denen uyuz şarkının yerine koymazlar ki? Bir başka önemli eksiklik de, Billy Lee rolündeki Chris Hemsworth'ün rezalet dansı eşliğinde çalan Deep Purple şarkısı Hush. Albüme neden konmadığı sorusunun olası cevaplarından ilk akla geleni, 60'lar soul konseptinin bozulmaması olabilir. Tüm bu şarkılar filmde yer alıp da albüme konmuyorsa mesele telif midir, yoksa filme konup albüme konmama gibi bir telif durumu mu vardır bilemiyoruz. Zira bu gözler 25-30 şarkılık bu tarzda soundtrackler gördü, kulaklar da keyifle dinledi. Albümün bir de Michael Giacchino imzalı score ayağı var ama aslen filmin müzik ihtiyacı bu şarkılarla gayet sağlam şekilde giderilmiş. Laf açılmışken, score meselesinde de müzisyenlerin biraz daha yenilikçi işler çıkarması dileğimi de yazıya ekleyip Bad Times At The El Royale albümüne bir tur daha yapmak üzere ayrılayım.
1. The Four Preps - 26 Miles (Santa Catalina)
2. Edwin Starr - Twenty Five Miles
3. The American Breed - Bend Me, Shape Me
4. Alana De Fonseca - He's a Rebel
5. Four Tops - I Got a Feeling
6. Frankie Valli - Can't Take My Eyes Off You
7. Four Tops - Bernadette
8. The Crystals - He's Sure the Boy I Love
9. The Box Tops - The Letter
10. The Mamas & The Papas - Twelve Thirty (Young Girls Are Coming to the Canyon)
11. Tommy Roe - Baby, I Love You
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder