Evan Koga (vokal/gitar), Danny ve Michael Fujikawa kardeşler (vokaller/gitar ve davul) ile Mike Moonves (bas) dörtlüsünden oluşan Chief, debut albümleri Modern Rituals'ı çıkarmak için Ağustos sıcağını tercih edenlerden. Yine öylesine rastladığım ve yine yılın en iyilerinden olduğu düşüncesiyle sonlandırdığım bir albüm. İlk albümlerinde bu kadar iyi olduklarını, sonraki albümleri için sabırsızlandığımı düşündüğüm bazı grupların ikinci albümlerinde hüsrana uğradıklarını bildiğimden temkinli konuşmaya çalışacağım. Ama Chief'in duygu yüklü harika indie rock tınıları bu temkinlilik halini bir kenara, bünyeyi de bu güzel müziğe bırakmamı fısıldıyor kulağıma adeta. Chief dörtlüsü New York Üniversitesi'ndeki misyonlarını tamamlayınca memleketlerine dönüp, geçen yıllar boyunca eteklerinde biriktirdikleri taşları Modern Rituals için dökmeye başlıyorlar. O taşlar ki, 11 adet şarkıdan fışkıran hüzünlü ama müzikal olarak dimdik ayakta duran sound binasını şekillendiriyorlar.
Hepsi okumuş çocuklar ama aynı zamanda çok duygusallar. Öyle ki, lirik yönden adeta duygusal hatalar, beklenmedik hayalkırıklıkları, terk eden sevgililer üzerine bir konsept albüm yapmışlar. Bunun müziğe yansıması çok daha etkileyici boyutlarda. Hata, duygu, sevgili, terk, şu bu derken akıllara Tindersticks yoğunluğunda, Nick Cave boyutunda bir sound düşmesin. Dinledikçe birçok referans kafalarda dönebiliyor. Ama referanslar dönüp dolaşıp soluğu kürkçü dükkânında alıyorlar. Peki orası neresi? Indie rock kanalından pop rock ve folk semalarına öpücük yollayan, akustik ve elektrik gitarların içiçe geçmişliğine rağmen birbirlerinin sıralarını içgüdüsel olarak bildiği, ona göre nerede konuşup nerede sustuklarını da o içgüdüye dayadıkları ahşaptan yapılma bir müzik müzik dükkânı. Herşeyin özünde spontane bir samimiyet ve içe dokunan bir melankoli yatmakta. Eğer kitabınızda öyle bir duygu yatmaktaysa, folk rock nostaljisi de yaşattığı söylenebilir Chief'in... O ahşap rafların arasında Fleet Foxes, Drive-By Truckers veya eskilerden Neil Young (ama daha çok Crosby, Stills, Nash & Young klasında) ve hüzün dozu pop kalıbından sapmış The Beach Boys plâkları da bulunmakta.
İnsan bir albümü sevmeyegörsün. Los Angeles'ta yazılıp kaydedildiği, yapımcılığını ise Grammy winner insan Emery Dobyns'in yaptığı gibi gereksiz bilgileri bile eklemek istiyor. Biraz da şarkılardan bahsedelim. Aslında isim vermeden bahsettik bile. The Minute I Saw It, Stealing, This Land, Wait For You gibi öyle yolda yürürken rastlayamayacağınız enfeslikte ve ahşaplıkta şarkılar hemen dikkatimi çekmişti başlarda. Ama Modern Rituals'ı kulağıma zerk ettikçe gözlerim açıldı. Aşağı düşmek için sabırsızlanan 11 tane sonbahar yaprağı gördüm. Düşerken havada süzülmenin anını ve tadını yaşayan 11 yaprak. Muhtemelen dinleyiciye de o anı ve tadı yaşatacak. Yere düştüğünde ise yolda yürüyen yaşlıların, çocukların, sevgililerin ayaklarına dolaşacak. Bastığı zeminde o yaprakların yumuşacık varlığını hissederek içi huzurla dolanları hüzünlü de olsa hayata bağlayacak. Çaldıkça ağlayacak, dinledikçe dayanacak...
1. The Minute I Saw It
2. Nothing's Wrong
3. Wait For You
4. This Land
5. Breaking Walls
6. In The Valley
7. Stealing
8. You Tell Me
9. Summer's Day
10. Irish Song
11. Night & Day
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder