1978 Padua / İtalya doğumlu Tying Tiffany, bu ilginç sahne adını Japon sanatçı Nobuyoshi Araki'nin bir fotoğraf kitabından almış, genç yaşına rağmen electroclash, electropop, synth pop alanlarında tecrübeli sayılabilecek bir şarkıcı. Ülkesindeki bir sanat enstitüsünde okumuş, dizayn, fotoğraf ve son durağı olan müzikle uğraşmış. Kariyerinin ilk yıllarında bir indie rock grubunda bas çalıp şarkı söylemek suretiyle Avrupa'yı turlamış. Bazı bağımsız filmlerde ve teatral performanslarda görülmüş. 2004 yılında çıkan ilk single ve 2005'te çıkan ilk albüm Undercover ile müzik kariyerine başlayan Tiffany, son albüm Drop'a gelene kadar tam dört albüm devirmiş bir insan. Hepsini de belli aralıklarla dinlemiş, bugüne dek en çok 2007 tarihli ikinci albüm Brain For Breakfast'i beğenmiş biri olarak aslında gizliden gizliye bir Tying Tiffany takipçisi olduğumun farkına vardım.
Tabii bu takipçilik, kendisine tutkuyla bağlı bir hayran olmamdan değil, yaptığı müziğin bende bıraktığı synth pop gizemine duyduğum ilgiden kaynaklanıyor. Bu gizeme sadece Tying Tiffany sahip değil elbet. Ama her albümünde istikrarlı biçimde müziğinin o gotik ve muğlak atmosferine girmek istediğim isimlerden biri olması bendeki kredisini hep saklı tutuyor. Bu bağlamda son albüm Drop bu istikrarı yine koruduğu gibi, bu kez daha da esrarengiz bir şekilde sanki en iyi Tying Tiffany albümü olmuş çıkmış. 10 şarkının hepsi ortak bir ruha sahip çıkar nitelikte. O ruh da, 80'lerin karanlık yüzüyle (new wave ile dirsek temasındaki) modern synth pop tınılarının dipten verdiği hüzün ve belirsizlik ortamında gezinen bir hayalet gibi. İddiasız, fakat bu ruha birebir uyan Tying Tiffany vokali de, normal akıştan nakaratlara kadar şarkıların her anına bir enstrüman edasıyla güç katıyor.
Drop şarkılarından herhangi biri hakkında söyleyeceğim afili laflar mutlaka diğerlerini de ilgilendirecektir ve birbirine benzeyecektir. Hani şu geceleri loş ışıkta dinlemek isteyeceğimiz albümlerden. Sadece albüm genelinin kara bulutlarla kaplı gökyüzünden güneşin sızdığı No Way Out'ta belirgin bir kıpırdanma var. O da yaz mevsiminin son günlerinin getirdiği yorgunlukla, tenha bir diskoda edilen dansın karakterini yansıtıyor. Onun dışında One Place, A Lone Boy, One Second, Spin Around ve One Girl favorim olduğu üzere kendini ilk dinleyişte ele vermeyeceğinin ipuçlarını ilk dinleyişte veren son derece kaliteli synth pop şarkıları. Zaten İtalyan kanında, o meşhur İtalo-Disco yapışkanlığından sıtkı sıyrılmış alternatif bir synth pop bilinci var. Bana göre Tying Tiffany o bilinci Drop'a kadar çıkardığı albümlerde yer alan çeşitli şarkılarda dışa vurmuştu. Drop'ta ise bu dışavurumu komple bir albüm bütünlüğüne taşıdı ki, bir şarkıcının kariyerinde gerçek kimliğini bulduğu böylesi bütünsel bir kırılma anı varsa, Tying Tiffany için Drop o andır.
1. One Place
2. Spin Around
3. A Lone Boy
4. One Second
5. Neon Paradise
6. One Girl
7. Deep Blue River
8. No Way Out
9. One End
10. Dissolve
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder